KOBIETA CZEKA NA BÓL


Kobieta czeka na ból
rozkojarzonymi rękami
nie ogarnia już brzucha
który żyje jak gdyby
poza nią
Z niedowierzaniem
zbiera w lustrzanej tafli
resztki swej urody
konieczna daninę
Co dzień spala
na ołtarzu zwątpień
z niepokojem poszukując
stygmatów na ciele

Kobieta czeka na ból
z instynktowną pewnością
wyciąga ręce
ku następnym pokoleniom
Choć tak naprawdę
czeka by jeszcze raz
potwierdzić się
Stać się kobietą